Osoby dotknięte alergią mogą odczuwać świst, kiedy oddychają, nazywane świszczącym oddechem. Ale dlaczego alergie powodują świszczący oddech i jakie są dostępne terapie? Kiedy u kogoś wystąpi reakcja alergiczna, gardło może się zacisnąć, powodując trudności w oddychaniu. Może to prowadzić do wysokiego szumu, gdy osoba oddycha i wychodzi. W tym artykule badamy przyczyny
Astma to przewlekła choroba zapalna dróg oddechowych. Objawy astmy to: świszczący oddech, kaszel, trudności z oddychaniem oraz ucisk w klatce piersiowej. Atak astmy kończy się czasami samoistnie lub po przyjęciu lekarstwa. Podłożem astmy jest nadreaktywność oskrzeli lub nadwrażliwość dróg oddechowych na różne czynniki, na przykład alergeny. Astma u dzieci jest często trudna do zdiagnozowania. Jakie trudności napotykają lekarze, próbując zidentyfikować dziecięce dolegliwości? spis treści 1. Objawy astmy u dziecka 2. Diagnoza astmy u dzieci Badania w diagnostyce astmy Diagnostyka astmy u dzieci do 5 roku życia 3. Czynniki ryzyka astmy u dzieci rozwiń 1. Objawy astmy u dziecka U dzieci objawy astmy zależą w dużej mierze od wieku i stanu zdrowia. Astma u dzieci małych może się manifestować w postaci przewlekle utrzymującego się kaszlu, okresowo występującego świszczącego oddechu, kaszlu i/lub duszności powysiłkowych. W tym okresie przebieg choroby może naśladować infekcję dróg oddechowych przebiegającą bez gorączki. Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" U dzieci starszych głównymi objawami astmy są: napadowo występujący suchy kaszel, szczególnie w nocy, świszczący oddech, duszność, uczucie ucisku w klatce piersiowej. Objawy te wywoływane są przez: ekspozycję na alergen, wysiłek fizyczny, infekcję, stres. Rozpoznanie astmy u dzieci nie jest proste ze względu na następujące kwestie: Świszczący oddech jest charakterystyczny dla astmy, ale może być spowodowany innymi czynnikami. W najcięższych przypadkach ten objaw może wcale nie wystąpić. Suchy kaszel jest czasami jedynym symptomem astmy. Ucisk w klatce piersiowej może być objawem astmy i pojawiać tylko po wysiłku lub w nocy. Trudności w złapaniu oddechu to poważny problem w przypadku niemowląt. Poważne ataki astmy mogą się wiązać z problemami podczas karmienia lub z ciągłym płaczem. Dzieci stają się śpiące i zmieszane. W przypadku nastolatków objawy rozwijają się później, w miarę jak choroba postępuje. W zaostrzeniach choroby występują objawy astmy, świadczące o ciężkości zaostrzenia: sinica, trudność w mówieniu, przyspieszenie czynności serca, wdechowe ustawienie klatki piersiowej, praca dodatkowych mięśni oddechowych, wciąganie międzyżebrzy, zaburzenia świadomości. 2. Diagnoza astmy u dzieci W celu zdiagnozowania astmy lekarz przeprowadza szczegółowy wywiad. Na podstawie szczegółowego wywiadu, a także obserwacji funkcjonowania płuc lub skuteczności przepisanych uprzednio leków dokonuje diagnozy. O co może pytać lekarz? Czy w rodzinie były przypadki astmy? Jakie niepokojące objawy wystąpiły u dziecka? Jakie czynniki wywołują niepożądane symptomy? Czy są to na przykład infekcje wirusowe, zimne powietrze, kurz, kontakt ze zwierzętami, pyłki, zmiany pogody lub wysiłek fizyczny? Czy między wystąpieniem objawów astmy pojawiły się inne symptomy? Jak często występuje suchy kaszel? Czy ma charakter napadowy? Jak często pojawiają się napady duszności? W jakich porach doby objawy astmy mają miejsce? Czy chory odczuwa duszność bądź ucisk w klatce piersiowej? Czy i w jakich okolicznościach zdarza się świszczący oddech? Jak objawy choroby wpływają na życie dziecka? Czy opuszcza dużo zajęć szkolnych? Po wstępnej ocenie lekarz jest zwykle w stanie ocenić, czy istnieje duże prawdopodobieństwo astmy. Jeżeli diagnoza wyraźnie wskazuje na astmę, zaczyna się próbne leczenie astmy u dziecka. Metodę leczenia dobiera się do objawów choroby. Po 2-3 miesiącach mały pacjent powinien pojawić się na wizycie kontrolnej w celu oceny postępów leczenia. Natomiast w przypadku małego prawdopodobieństwa astmy konieczne jest dalsze poszukiwanie przyczyn niepokojących objawów. Do tego celu u starszych dzieci wykorzystuje się badanie spirometryczne lub prześwietlenie klatki piersiowej. Badania w diagnostyce astmy Badania czynnościowe układu oddechowego Badania czynnościowe układu oddechowego są podstawą rozpoznawania astmy u dzieci powyżej 6-7 roku życia, młodzieży i dorosłych. U dzieci młodszych możliwości wykonywania badań czynnościowych układu oddechowego są ograniczone, ze względu na konieczność współpracy badanego w wykonywanych pomiarach, czego nie udaje się uzyskać u dzieci w wieku poniżej 5-6 roku życia. Badanie spirometryczne - spirometr ma za zadanie zmierzenie zarówno objętości, jak i szybkości wydmuchiwanego powietrza z płuc. Spirometr jest tak skonstruowany, że pomiar jest przedstawiany jako wykres graficzny w przedziale czasowym. Taki wykres nazywa się spirogramem. Najważniejszą informacją uzyskiwaną ze spirometrii jest wartość przepływu oraz objętość powietrza wydmuchiwanego w pierwszej sekundzie forsownego wydechu, w skrócie FEV1. Ponieważ zmniejszenie FEV1 nie jest charakterystyczne dla astmy, określa się stosunek FEV1 do FVC, który prawidłowo jest większy niż 74%, a jego obniżenie świadczy o obturacji dróg oddechowych. Ocena szczytowego przepływu wydechowego (PEF) i oznaczanie jego dobowej zmienności - służy do monitorowania przebiegu choroby. Dobowa zmienność PEF przekraczająca 20% jest uznawana za charakterystyczną cechę astmy oskrzelowej. Test odwracalności obturacji oskrzeli - polega na ocenie stopnia odwracalności obturacji oskrzeli po podaniu krótko działającego B2-mimetyku. Zwiększenie FEV1 o przynajmniej 12% jest typowe dla astmy. Testy prowokacyjne - polegają na kontrolowanym, wziewnym podawaniu czynnika prowokującego (alergenu) i pomiarze reakcji ze strony dróg oddechowych. Badania pod kątem alergii Schorzenia alergiczne wykrywają następujące badania: ocena eozynofilii w plwocinie oraz we krwi obwodowej; ocena mediatorów zapalnych - histaminy, cytokin, leukotrienów; punktowe testy skórne - stosowane w celu wykrycia alergenów odpowiedzialnych za wyzwalanie reakcji alergicznych. Na skórę przedramienia nakłada się kroplę testowanego alergenu. W skórze zachodzi reakcja alergiczna typu I z udziałem IgE, manifestująca się miejscowym zaczerwienieniem i powstaniem bąbla. Na podstawie oceny pomiaru średnicy bąbla w porównaniu z reakcją na płyn kontroli dodatniej wnioskuje się o przyczynowej roli testowanego alergenu; stężenie IgE - należy podkreślić, że stężenie IgE nie koreluje z objawami chorobowymi i stopniem uczulenia, a jej prawidłowe stężenie nie wyklucza alergii; obecność swoistych przeciwciał IgE - ich oznaczenie wykonuje się przede wszystkim w tych przypadkach, kiedy nie można wykonać punktowych testów skórnych (rozległe zmiany skórne, stosowanie leków antyhistaminowych). Badanie radiologiczne w diagnostyce astmy Dotąd uważano, że jest potrzebne głównie dla wykluczenia innych schorzeń np. ciała obcego w drogach oddechowych lub zapalenia płuc. Klasyczne zdjęcie klatki piersiowej dziecka chorego na astmę w czasie zaostrzenia wykazuje nadmierne upowietrznienie płuc (rozdęcie), spłaszczenie kopuł przepony, szerokie przestrzenie międzyżebrowe, wąski cień śródpiersia. Diagnostyka astmy u dzieci do 5 roku życia Bardzo ważnym elementem postępowania jest przeprowadzenie diagnostyki różnicowej obturacji z uwzględnieniem badań w kierunku rozpoznania takich chorób, jak: wady wrodzone układu oddechowego i sercowo-naczyniowego, mukowiscydoza, zespoły aspiracyjne, zaburzenia odporności, guzy klatki piersiowej, dyskineza rzęsek. Spowodowane jest to tym, że w tej grupie wiekowej objawy astmy oskrzelowej są niecharakterystyczne, a dodatkowym czynnikiem utrudniającym postawienie rozpoznania jest niemożność wykonania badań czynnościowych układu oddechowego. 3. Czynniki ryzyka astmy u dzieci Co może wywołać astmę u dziecka? Najczęstsze przyczyny to: czynniki dziedziczne – jeżeli w rodzinie były przypadki astmy, istnieje większe ryzyko, że dziecko także zachoruje, mieszkanie w mieście – dziecko ma większy kontakt z zanieczyszczeniami itp., stres i zmartwienia na tle finansowym, nadwaga, przedwczesny poród i niska waga po urodzeniu, przejście przez infekcje wirusowe w dzieciństwie, fakt, że w czasie ciąży matka paliła papierosy, przyjmowanie różnego rodzaju antybiotyków. Objawy astmy nie muszą oznaczać, że dziecko choruje na astmę. Na wszelki wypadek warto jednak pójść z pociechą do lekarza. Może się okazać, że niezbędne będzie leczenie oraz zmiany w trybie życia. Różne rodzaje tej choroby, na przykład astma wysiłkowa u dzieci, nie są w zupełności uleczalne, ale dobranie odpowiednich leków może wiele pomóc. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Karolina Dębska Absolwentka I Wydziału Lekarskiego Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.Zwykle należy słyszeć oddech i wydech, wręcz przeciwnie, nie. Takie oddychanie nazywa się dziecinne lub sztywne. Jeśli nie towarzyszą jej objawy choroby, to z reguły nie ma powodów do niepokoju. Twardy oddech u dziecka bez kaszlu . Nie zawsze to zjawisko odnosi się do patologii.
Każda mama, zwłaszcza bardzo młoda, obawia się o swoje dziecko, dlatego często wyolbrzymia niektóre objawy. Ze względu na brak doświadczenia nie jest w stanie rozpoznać, czy dane zachowanie mieści się w normie, czy jest symptomem poważnej choroby. Najczęstszym problemem do prawidłowego zdiagnozowania staje się dla młodych mam oddech niemowlaka. Często jest on nieregularny i urywany, całkiem różni się od oddechu dorosłego człowieka – większość przypadków nie powinna niepokoić, jednak na wszelki wypadek zawsze należy zasięgnąć opinii lekarza, by wykluczyć niebezpieczeństwo. Zobacz film: "Biały szum trzykrotnie skraca czas potrzebny niemowlęciu do zaśnięcia" spis treści 1. Jak sprawdzić, czy oddech niemowlaka jest prawidłowy? 2. Jak kontrolować oddech dziecka? 3. Monitor oddechu dziecka 4. Przy jakich problemach z oddychaniem u dziecka udać się do lekarza? rozwiń 1. Jak sprawdzić, czy oddech niemowlaka jest prawidłowy? Dziecko oddycha dużo szybciej niż dorosły człowiek – to normalne, jeśli maluch oddycha 60 razy na minutę. Okazjonalne pochrząkiwanie lub nawet charczenie u niemowląt nie musi być powodem do niepokoju. Dźwięki wydawane przez niemowlaka są naprawdę różnorodne, a bierze się to z faktu, że maluchy oddychają tylko noskiem. A więc kiedy nosek jest lekko przytkany, pojawiają się świsty i pochrząkiwania. W przypadku kataru u dziecka (lub zatrzymania się w nosku resztek pokarmu z ulewania) można ułatwić dziecku oddychanie, oczyszczając mu dokładnie nos chusteczką. Należy uważać z nadmiernym używaniem gruszki do nosa, gdyż w czasie zabiegu odciągania kataru łatwo o podrażnienie delikatnego nosa dziecka. PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem: Zaburzenia oddychania u 7-miesięcznego niemowlaka - odpowiada lek. Piotr Pilarski Czym może być spowodowane zaburzenie oddychania u niemowlaka? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Jak leczyć niemowlaka, który kaszle i ciężko oddycha? - odpowiada dr n. med. Tomasz Grzelewski Wszystkie odpowiedzi lekarzy Krótkotrwały bezdech, trwający do kilku sekund zdarza się jeszcze maluchom ze względu na to, że dopiero uczą się oddychać poza łonem matki. Bezdech trwający dłużej niż 10 sekund nie powinien się jednak zdarzać i należy w takim przypadku wziąć dziecko do lekarza. Powyższe, choć niepokojące dla wielu rodziców objawy są jak najbardziej normalne, ale tylko pod warunkiem, że pojawiają się od czasu do czasu i że dziecko nie ma symptomów sugerujących problemy z oddychaniem, zapalenie płuc, a nawet niedotlenienie. Takie objawy, oznaczające, że dziecko trzeba jak najszybciej wziąć do lekarza, to: rozdrażnienie i płaczliwość, osłabienie i brak aktywności, brak apetytu, widoczny wysiłek w czasie oddychania, unoszenie się płatków nosa w czasie oddychania, wciąganie skóry pod żebra w czasie oddychania, sinienie ust i twarzy, gorączka, kaszel u niemowlaka. Podejrzewa się, że długotrwały bezdech u dziecka może doprowadzić nawet do zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej. Takie nie do końca wyjaśnione zgony zdarzają się u jednego dziecka na tysiąc, najczęściej kiedy dziecko ma około 2-3 miesiące. Uznaje się, że do śmierci dochodzi właśnie w wyniku zatrzymania oddechu, którego ryzyko zwiększa się, jeśli: dziecko ma zasłonięty nos (na przykład kołderką), dziecko wdycha wydychane przez siebie powietrze (na przykład z powodu spania na brzuchu lub zbyt miękkiego materaca), dziecko jest narażone na dym papierosowy lub inne substancje drażniące układ oddechowy, dziecko jest wcześniakiem. 2. Jak kontrolować oddech dziecka? Na potrzeby kontrolowania oddechu dziecka w domu stworzono różne urządzenia, które pozwalają mamie cały czas słyszeć swoje maleństwo, nawet gdy nie ma jej fizycznie w pobliżu. Przede wszystkim, najbardziej popularnym urządzeniem jest elektroniczna niania. Część z nich korzysta z fal radiowych, część natomiast z technologii DECT. Podstawową różnicą jest sposób nadawania i stabilność sygnału. Te działające na fale radiowe mogą nie odnaleźć wolnej częstotliwości i w związku z tym, zerwać połączenie. Jakość dźwięku także pozostawia często wiele do życzenia – pojawiają się szumy, trzaski i inne zakłócenia. Nie należy jednak rezygnować z nich ze względu na obawy związane z rzekomą szkodliwością pola elektromagnetycznego, jakie wytwarzają. Dla tych osób, które potrzebują mieć jak największy zasięg niani, najlepsze będą te z technologią DECT – producenci zapewniają, że działają nawet do 300 metrów, ale w terenie niezabudowanym. W przypadku budynków zasięg ograniczony jest maksymalnie do dwóch domów dalej. 3. Monitor oddechu dziecka Monitor oddechu dziecka to urządzenie przydatne jest szczególnie w okresie życia dziecka, gdy narażone jest ono na wystąpienie zespołu śmierci łóżeczkowej. Dotyka on dzieci między 2 a 12 miesiącem życia - w tym czasie najbardziej przyda się monitor oddechu. Monitor kontroluje oddech niemowlaka. Jeśli przerwa między jednym a drugim oddechem wynosi 20 sekund, monitor wszczyna głośny alarm, dzięki któremu życie dziecka może zostać uratowane. Część monitorów oddechu wmontowana jest w elektroniczne nianie. Natomiast niektóre stanowią odrębne urządzenie, które – w zależności od potrzeb i rodzaju monitora – można przypiąć do pieluszki malucha, powiesić nad łóżeczkiem lub zainstalować na półce przy łóżeczku. Niektóre monitory wyposażone są w czujnik ruchu niemowlaka, jednak często zdarza się, że nie spełniają one swojej funkcji – są bardzo czułe na ruchy dziecka, dlatego niekiedy wszczynają alarm bez przyczyny. Przed zakupem monitora warto dokładnie zapoznać się z ofertą sprzętową i wybrać najbardziej praktyczne dla siebie rozwiązanie. Monitory oddechu dziecka i elektroniczne nianie pozwalają na stałą kontrolę oddechu niemowlęcia. Zaburzenia oddychania u niemowlaka związane z nieprawidłowym funkcjonowaniem organizmu dziecka lub fizycznymi utrudnieniami oddychania mogą doprowadzić nawet do jego śmierci, a więc bardzo ważne jest, aby do takich zaburzeń nie dopuścić. 4. Przy jakich problemach z oddychaniem u dziecka udać się do lekarza? Żadnej troskliwej mamie raczej nie trzeba przypominać, że dziecko musi być pod stałą opieką lekarską, nie tylko w momencie, gdy coś nas niepokoi. Niezbędne jednak jest udanie się do lekarza, gdy obserwujemy u swojego malucha sporadycznie bądź często pojawiający się bezdech u dziecka trwający dłużej niż 10 sekund, ewidentne problemy z oddychaniem, oddechy częstsze niż 60 na minutę, sinienie niezwiązane z płaczem, niepokojąco brzmiący oddech, charczenie pod koniec każdego oddechu, unoszenie się płatków nosa i widoczne wciąganie powietrza pod żebra przy oddychaniu. Jeśli rodzic czuje, że z dzieckiem dzieje się coś niedobrego, lepiej od razu iść do lekarza, który zbada dokładnie dziecko i rozwieje obawy lub zaleci odpowiednie postępowanie. polecamy
Świszczący oddech u 48-latka – odpowiada Lek. Ryszard Chalecki Problemy z oddychaniem w nocy u 38-latki – odpowiada dr n. med Monika Łukaszewicz Co może być przyczyną duszności? – odpowiada Dr n. med. Marek Derkacz
Duszność określa się jako subiektywne odczucie trudności z oddychaniem. Gdy u dziecka pojawia się dyskomfort oddechowy lub uczucie braku powietrza, można zaobserwować u niego przyspieszony oddech oraz rytm serca. Co powoduje duszności u dzieci i w jaki sposób można je leczyć? Co robić, gdy dziecko odczuwa trudności z oddychaniem? Duszność (łac. dyspnoe) jest subiektywnym odczuciem trudności z oddychaniem i objawia się przyspieszeniem oddechu i częstości pracy serca, a także pracą dodatkowych mięśni oddechowych, co jest widoczne jako zaciąganie przestrzeni międzyżebrowych, ruchy skrzydełek nosa oraz dołka jarzmowego. Duszność u dziecka może być objawem chorób układu oddechowego, ale także dolegliwości układu krążenia, nerwowo-mięśniowego, chorób metabolicznych, otyłości lub cukrzycy. Duszność u niemowląt i dzieci – czym jest? Duszność u dziecka jest indywidualnym odczuciem trudności w oddychaniu i charakteryzuje się przyspieszeniem oddechu i częstości pracy serca, obecnością zmian osłuchowych świadczących o utrudnionym przepływie powietrza przez drogi oddechowe, uruchomieniem dodatkowych mięśni oddechowych oraz zasinieniem skóry i błon śluzowych. Duszność jest wynikiem dysproporcji pomiędzy ilością dostarczanego tlenu do organizmu a jego aktualnym zapotrzebowaniem. W zależności od aktywności pacjenta, czasu trwania objawów oraz pozycji ciała, w której występują objawy, wyróżniamy następujące rodzaje duszności u dzieci: duszność ostra – pojawia się nagle lub rozwija się szybko, występuje np. w napadzie astmy oskrzelowej lub dostania się ciała obcego do dróg oddechowych, duszność przewlekła – trwa dłużej niż 4–8 tygodni i występuje zazwyczaj u osób przewlekle chorych np. w przypadku nowotworów płuc, wad wrodzonych serca, duszność wdechowa – trudności w nabraniu powietrza, występuje w przypadku zwężenia światła dróg oddechowych np. tchawicy czy dużych oskrzeli, obecności ciał obcych, podgłośniowym zapaleniu krtani, duszność wydechowa – utrudniony wydech, występuje w chorobach zapalnych płuc, odmie, niedodmie, duszność spoczynkowa – objawy duszności występują w spoczynku, duszność wysiłkowa – w przypadku dużej duszności występuje podczas nawet małego wysiłku np. chodzenia, duszność, która pojawia się w pozycji leżącej i ustępuje po przyjęciu pozycji siedzącej (orthopnoe) – występuje w lewokomorowej niewydolności serca, chorobach wątroby. Należy pamiętać, że uczucie nieznacznej trudności z oddychaniem może wystąpić u dzieci po bardzo intensywnym wysiłku fizycznym lub w sytuacji stresowej. Zazwyczaj objawy w tych sytuacjach ustępują po odpoczynku albo uspokojeniu się. Duszności u dziecka – co może je powodować? Duszność u dziecka jest objawem niedostatecznej ilości tlenu dostarczanego do organizmu w stosunku do aktualnego zapotrzebowania. Może się pojawić w chorobach układu oddechowego, układu krążenia, chorób neurologicznych, metabolicznych lub na skutek urazów. Do najczęstszych przyczyn duszności u dziecka należą: infekcje dróg oddechowych – zapalenie płuc, podgłośniowe zapalenie krtani (krup wirusowy u dzieci), zapalenie oskrzeli lub oskrzelików, zapalenie krtani, astma oskrzelowa, obecność ciała obcego w drogach oddechowych, wady wrodzone serca lub płuc, anemia, obrzęk naczynioruchowy, wstrząs anafilaktyczny, nadczynność tarczycy, odma opłucnowa, niedodma, obecność płynu w opłucnej, choroby nerwowo-mięśniowe (miopatie, botulinizm), zaburzenia lękowe, zaburzenia metaboliczne (cukrzyca, odwodnienie, zatrucia, sepsa), choroby nerek i wątroby. Polecane dla Ciebie akcesoria zł akcesoria zł syrop, suchy kaszel, podrażnienie, prawoślaz zł syrop, kaszel, kaszel suchy zł Objawy duszności u dzieci – jak rozpoznać? Duszność u dzieci zazwyczaj współwystępuje z innymi objawami choroby podstawowej, np. w zaostrzeniu astmy oskrzelowej duszności towarzyszy świszczący oddech oraz suchy kaszel u dziecka. Natomiast w infekcji dróg oddechowych oprócz trudności z oddychaniem może pojawić się gorączka u dziecka, mokry kaszel i katar. Do objawów duszności u dziecka zaliczamy przyspieszenie częstości oddechów oraz rytmu serca, trudności w mówieniu, widoczną pracę dodatkowych mięśni oddechowych (wciąganie międzyżebrzy i dołka jarzmowego, poruszanie skrzydełkami nosa), zasinienie skóry i błon śluzowych. U młodszych dzieci występują trudności w karmieniu polegające na częstym ronieniu przerw przez dziecko podczas jedzenia oraz zasinienie wokół ust. Starsze dzieci z dusznością zazwyczaj zgłaszają uczucie niepokoju, przyjmują pozycje siedzącą, podpierając się na rękach oraz mówią w sposób przerywany. Zdarza się też słyszalny świst oddechowy zwłaszcza w przypadku astmy lub zadławienia się ciałem obcym. Leczenie duszności u dziecka Leczenie duszności u dziecka zależne jest od przyczyny, która spowodowała trudności w oddychaniu oraz ich nasilenia. Należy pamiętać, że w przypadku nagłego wystąpienia objawów duszności dziecko powinno zostać zbadane przez lekarza, który określi przyczynę oraz zaleci dalsze postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne. W postawieniu rozpoznania przyczyny duszności istotne jest określenie okoliczności oraz pory dnia pojawienia się trudności z oddychaniem, czasu ich trwania, nasilenia oraz obecności objawów towarzyszących. Istotnym badaniem wykonywanym dziecku z dusznością jest pomiar liczny oddechów oraz częstości pracy serca, a także saturacji, czyli wysycenia hemoglobiny tlenem, który wykonuje się pulsoksymetrem. Jest to badanie niebolesne, polega na założeniu na palec czujnika, który odczytuje wysycenie hemoglobiny tlenem. U dzieci z nieznaną przyczyną duszności lub narastającymi trudnościami z oddychaniem można wykonać dodatkowe badania takie jak morfologia krwi, równowaga kwasowo-zasadowa czy RTG klatki piersiowej. Jeśli przyczyną duszności u dziecka jest infekcja dróg oddechowych można zastosować inhalacje z leków rozszerzających oskrzela lub glikokortykosteroidów. Natomiast w przypadku zaostrzenia astmy oskrzelowej należy zmodyfikować dotychczasowe leczenie. W przypadku dużej duszności oraz obniżonej saturacji konieczne może być podanie tlenu, stosując maskę podobną do tej wykorzystywanej w inhalacjach. Natomiast jeśli stwierdzi się obecność ciała obcego w drogach oddechowych, wskazane jest wykonanie bronchoskopii i usunięcie ciała obcego. Postępowanie w przypadku wystąpienia duszności u dziecka Jeśli u dziecka występują objawy znacznej duszności, należy pilnie skontaktować się z lekarzem, który po zbadaniu dziecka zaleci właściwe do przyczyny objawów postępowanie. Do sposobów łagodzących objawy duszności u dzieci należą nawilżanie i ochładzanie powietrza w pokoju malucha, a w przypadku infekcji z katarem – dbanie o drożność nosa. Należy pamiętać także o odpowiednim nawodnieniu dziecka, zwłaszcza w trakcie infekcji przebiegającej z wydzieliną w drogach oddechowych, gdyż to będzie wpływało na rozrzedzenie wydzieliny i ułatwi jej odkrztuszenie. Jeżeli dziecko ma rozpoznaną astmę oskrzelową i wystąpi u niego napad duszności, należy niezwłocznie podać lek rozkurczający oskrzela zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Duszność, która pojawia się nagle, zwłaszcza u młodszych dzieci, budzi podejrzenie aspiracji ciała obcego. W tej sytuacji należy małe dziecko ułożyć głową w dół i wykonać kilka uderzeń dłonią ułożoną w łódkę w plecy w okolicę międzyłopatkową. U starszych dzieci uderzenia można wykonać w pozycji stojącej pochylonej do przodu. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły SIDS – syndrom nagłej śmierci noworodków Śmierć łóżeczkowa oznacza nagłą śmierć na pozór zdrowego dziecka poniżej 1. roku życia podczas snu. Przyczyna zgonu maluszka nie zostaje jednoznacznie ustalona, lecz znane są czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia SIDS. W jaki sposób można zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej? Ochrona dziecka przed upałem – o czym warto pamiętać? Odwodnienie, potówki, poparzenia słoneczne czy udar cieplny – to konsekwencje złej ochrony dziecka w czasie upału. Co robić, aby do nich nie dopuścić? Dowiedz się więcej, jak możesz skutecznie ochronić dziecko przed upałem. Ukąszenia owadów u dzieci – objawy i pierwsza pomoc. Co stosować na ugryzione miejsca? Ukąszenia owadów, zwłaszcza w sezonie letnim, przysparzają sporo problemów, gdyż mogą wywoływać silny świąd, obrzęk w miejscu ukłucia lub nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego u osób uczulonych na jad insektów. Jak postępować w przypadku ukąszeń owadów u dzieci? Sapka niemowlęca – czym jest? Co robić, gdy się pojawi? Sapka powstaje na skutek niedrożności nosa noworodka lub niemowlęcia i objawia się utrudnionym oddechem i męczliwością podczas karmienia. Czy jest groźna? Co robić, gdy u małego dziecka wystąpi sapka? Kiedy należy udać się do lekarza? Podpowiadamy. Zapalenie spojówek u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie spojówek u dzieci może mieć kilka przyczyn. Przeważnie ma ono podłoże bakteryjne, rzadziej wirusowe, dość często występuje także alergiczne zapalenie spojówek. Objawy, które się wówczas pojawiają to przede wszystkim świąd oczu, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek oraz śluzowa lub ropna wydzielina sklejająca rzęsy. Leczenie zapalenia spojówek u pacjentów pediatrycznych jest uzależnione od czynnika, który go wywołał i może trwać od 5 dni do nawet kilku tygodni. Zaburzenia łaknienia u dzieci – co robić, gdy dziecko jest niejadkiem? Zaburzenia łaknienia u dzieci, objawiające się obniżonym apetytem lub wybiórczością pokarmową, mogą mieć rozmaite przyczyny. Mogą być stanem fizjologicznym, niewymagającym leczenia (często dotyczy to dzieci w wieku od 1 do 5 lat), lecz mogą również być objawem choroby (np. schorzeń układu pokarmowego, oddechowego, nerwowego). Problemy z apetytem nierzadko towarzyszą dzieciom z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, mogą mieć także podłoże emocjonalne. Zaburzenia łaknienia często wymagają wielospecjalistycznego podejścia – współpracy pediatry, lekarzy specjalistów, logopedy, psychologa. Siatki centylowe – czym są? Jak interpretować wyniki? Siatki centylowe są normami rozwoju dziecka i służą do oceny ich prawidłowego wzrastania. Regularne pomiary oraz nanoszenie danych na siatki centylowe zgodne z płcią i wiekiem dziecka pozwalają wykryć nieprawidłowości w rozwoju dziecka i odpowiednio wcześnie wdrożyć diagnostykę i leczenie choroby podstawowej np. niedoboru hormonu wzrostu. Syndrom zapomnianego dziecka – czy można mu zapobiec? Przypadki pozostawienia dziecka w zamkniętym samochodzie zdarzają się i zdarzyć się mogą każdemu rodzicowi lub opiekunowi – wniosek ten, choć niewiarygodny, jest jednak prawdziwy. Wyniki badań pokazują bowiem, że tak działa ludzki mózg – w pewnych okolicznościach można zapomnieć nawet o dziecku będącym z nami w samochodzie. „Zapomnieć” wskazuje, że jest to problem pamięci, a nie wynik zaniedbania, o który tak często podejrzewani są rodzice lub opiekunowie.
G7AAmpT. świszczący oddech u dziecka forum
